Basics of customs in Islamic Sharia

Authors

  • Haider Hamid Academic Cadre of Ghalib University-Herat

DOI:

https://doi.org/10.58342/.v11i2.71

Keywords:

Custom, Islamic Sharia, Hanafi religion, custom and jurisprudence

Abstract

What is used among many people and from the past is called custom. Custom has a great place in Islamic Sharia. Many of the rulings are presented in custom. Custom is one of the controversial sources of Islamic jurisprudence. Among the Islamic sects, the Sunnis and especially the Hanafis and Malikis have paid more attention to it and given it more value. The question that this research seeks to answer is, what is custom - this phenomenon of the value of Islamic jurisprudence - and what role does it play in issuing rulings, especially in new issues? This research, which was carried out in a descriptive-analytical way and with a look at library sources, found that: custom has strong roots in the Holy Quran and hadiths. It has been used by the Prophet of Islam and then during the time of the Companions and religious elders, and the heads of many Islamic religions have dedicated it and given it a large amount. Examining the exact and correct position of custom has long been the desire of writers, and the writers of the East and the West looked at it from different perspectives and wrote works about it. Most of the long works that have appeared in this field are in Arabic, and most of them have not been done in Persian. The following article, which tries to cover some of the mentioned topics, is expected to be useful for science seekers.

References

قرآن‌کریم.

ابن حنبل، ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل. (بی‌تا). مسند إمام احمد بن حنبل. بیروت: دارالفکر.

ابن عابدین، سید محمّدامین بن عمر بن عبدالعزیز. (بی‌تا). مجموعة رسائل ابن عابدین، کویته: مکتبة حبیبیه.

ابن فارس، احمد بن زکریا. (1979). معجم مقاییس اللغة، بیروت: دارالفکر.

ابوسنه، احمد فهمی. (1947). العرف و العادة فی رای الفقهاء. مصر: مطبعة الازهر.

أصبعی، مالک بن انس. (1406). الموطا. تحقیق: محمد فؤاد عبدالباقی. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

الأفریقی، ابوالفضل جمال الدین محمد بن مکرم بن منظور. (1405). لسان العرب. بیروت: نشر ادب الحوزة.

البخاری، ابوعبدالله محمد بن اسماعیل. (1401). صحیح البخاری، بیروت: دارالتراث العربی.

بدران، بدران أبوالعینین. (بی‌‌تا). تاریخ الفقه الإسلامی و نظریة الملکیة العقود، بیروت: دارالنهضة العربیة‌.

پانی‌پتی، محمد ثناءالله. (1425). تفسیر المظهری. بیروت: دارإحیاء التراث العربی.

جناتی، محمدابراهیم. (1370). منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی. تهران: مؤسسۀ کیهان.

خیاط، دکتر عبدالعزیز. (1977). نظریة العرف. عمان: مکتبة الأقصی.

رازی، فخرالدین محمد بن عمر. (1401). تفسیر مفاتیح الغیب. بیروت: دارالفکر.

رضی، سید شریف. (1389). نهج البلاغه. ترجمۀ محمد دشتی. تهران: انتشارات مؤسسۀ نشر شهر.

زرقا، مصطفی احمد. (1418). المدخل الفقهی العام. دمشق: دارالقلم.

زمخشری، جارالله محمود بن عمر. (1983). تفسیر الکشاف عن حقائق التنزیل وعیون الأقاویل فی وجوه التأویل. بیروت: دارالفکر.

زیدان، دکتر عبدالکریم. (1389). الوجیز در اصول فقه. ترجمۀ فرزاد پارسا. سنندج: انتشارات کردستان.

سرخسی، شمس‌الدین. (1989). المبسوط. بیروت: دارالمعرفة.

سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن. (1983). الأشباه والنظائر فی قواعد و فروع فقه الشافعیه. بیروت: دارالکتب العلمیه.

الشاطبی، ابراهیم بن موسی اللخمی الغرناطی المالکی. (1425). الموافقات فی اصول الشریعة. بیروت: دارالکتب العلمیۀ.

شافعی، محمد بن ادریس. (بی‌تا). الرسالة. بیروت: دارالکتب العلمیة.

شکری، سید محمود. (1314). بلوغ الأرب فی معرفة أحوال العرب. مصر: دارالکتب المصری.

شيرازی، آیت‌الله ناصر مکارم. (1389). تفسیر نمونه. ترهان: انتشارات دارالکتب الاسلامیه.

الطباطبائی، السید محمدحسین. (1390). المیزان فی تفسیر القرآن. لبنان: مؤسسة الاعلمی.

الطبرسی، ابوعلی الفضل بن الحسن. (بی‌تا). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تحقیق: السیدهاشم رسولی محلاتی. بیروت: دارالعلوم.

عثماني، محمدشفيع. (1381). معارف‌القرآن. مترجم: محمدیوسف حسين‌پور. تربت‌جام: انتشارات شيخ‌الاسلام احمد جام.

عوض، سید صالح. (1979). أثر العرف فی التشریع الإسلامی. قاهره: دارالکتب الجامعی.

القرطبی، ابوعبدالله محمد بن احمد الانصاری. (1965). الجامع لاحکام القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربی.

کاتوزیان، دکتر ناصر. (1385). فلسفۀ حقوق. تهران: انتشارات شرکت سهامی.

ــــــــــــــــــــــــــ (1390). مقدمۀ علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران. تهران: انتشارات شرکت سهامی.

گلباغی ماسوله، سید علی جبار. (1378). درآمدی بر عرف. قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم.

لنگرودی، مجمدجعفر. (1370). ترمینولوژی حقوق. تهران: چاپ گلشن.

محمصانی، دکتر صُبحی. (1358). فلسفۀ قانون‌گذاری در اسلام. ترجمۀ اسماعیل گلستانی. تهران: مؤسسۀ انتشارات امیر کبیر.

جمعي از علماء وزارت اوقاف كويت. (1427). الموسوعة الفقهية الكويته. کویت: دارالصفوه.

مهیار، رضا. (1376). فرهنگ ابجدی. تهران: مؤسسۀ انتشارات اسلامی.

نیشابوری، ابوالحسین مسلم بن الحجاج. (1407). صحیح مسلم. تحقیق: موسی شاهین لاشین و احمد عمرهاشم. بیروت: مؤسسة عزالدین.

Published

2022-09-11

How to Cite

Hamid ح. (2022). Basics of customs in Islamic Sharia. Ghalib Journal, 11(2), ۷۹-۹۶. https://doi.org/10.58342/.v11i2.71