بررسی رابطۀ انگیزش الهامبخش و تعهد عاطفی با نقش میانجی سازگاری درونی در دانشگاه غالب هرات (1400)
DOI:
https://doi.org/10.58342/ghalibqj.V39.I4.8واژهگانِ کلیدی:
انگیزش الهامبخش، تعهد عاطفی، سازگاری درونی، دانشگاه غالبچکیده
انگیزش الهامبخش نوع تشویقی است بهمنظور بالابردن آگاهی کارکنان در مورد مأموریت، چشمانداز و تعهد به چشمانداز سازمان. بینش سازمانی، ارتباطات، تشویق کارکنان، دادن استقلال به کارکنان، ارزشهای اصلی انگیزش الهامبخش را تشکیل میدهند. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطۀ انگیزش الهامبخش و تعهد عاطفی با نقش میانجی سازگاری درونی در دانشگاه غالب هرات بود. جامعۀ آماری این پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه غالب، که مشتمل بر ۲۶۰ نفر میشوند، تشکیل میدهند، که از روش نمونهگیری طبقاتی، ۱۵۲ نفر از آنان بهعنوان نمونۀ آماری تحقیق انتخاب گردید. روش نمونهگیری تحقیق حاضر کاربردی و از نوع همبستهگی میباشد. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامههای استاندارد رهبری تحولآفرین، تعهد سازمانی و فرهنگ سازمانی استفاده شده است، که روایی آن به روش محتوایی و پایایی آن به اساس ضریب آلفای کرونباخ تأیید شده است. بهمنظور ترسیم جدولها و نمودارها، از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیهها از ریگریسیون و معادلات ساختاری و به منظور تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار AMOS و SPSS استفاده گردیده است. پرسش اصلی پژوهش حاضر چنین مطرح میشود که: چه نوع رابطهیی بین انگیزش الهامبخش و تعهد عاطفی با میانجیگری سازگاری درونی در دانشگاه غالب وجود دارد؟ یافتههای تحقیق حاضر نشان میدهند که بین انگیزش الهامبخش و تعهد عاطفی در دانشگاه غالب، رابطة معناداری وجود دارد؛ همچنین سازگاری درونی نقش میانجی معناداری میان انگیزش الهامبخش و تعهد عاطفی دارد.
سرچشمهها/ منابع
بهرامی، شهاب؛ زدشتیان، شیرین و بهرام یوسفی. (1393). «تأثیر رضایت شغلی بر تعهد عاطفی کارکنان وزارت ورزش و جوانان». ایران: نام نشریه. دورۀ دوم. شمارۀ چهارم. صص96-87. . <http://ntsmj.issma.ir/article-1-214-fa.html>.
تقیپور، فاطمه. (1392). «سبک رهبری توانمندساز مدیریت دانش در صندوق ضمانت صادرات ایران بر اساس مدل باس». پایاننامۀ کارشناسی ارشد. دانشکدة مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی. 18-29.
حمزه، حبیب؛ حمزه، محمدباقر. (1395). «تأثیر فرهنگ سازمانی در سازمانهای رسانهیی». ایران: نام نشریه پنجمین کنفرانس بینالمللی پژوهشهای نوین در مدیریت، اقتصاد و حسابداری. شمارة پنجم. صص28-1. <https://www.sid.ir/paper/865837/fa#downloadbottom>.
صالحی کردآبادی، سجاد؛ زاددوستی، فرزانه. (1399). «نقش تعهد عاطفي و هزينۀ ادراکشده در رابطه بين پاداش، تسهيم دانش و عملکرد تيمي در سازمان امور مالياتي استان گيلان». ایران: نشریۀ علمی وزارت علوم. پیاپی سوم. شمارۀ دوم. صص65-88. <https://doi.org/10.22080/shrm.2020.2984>.
عرفانیان خانزاده، حمید؛ ترکانلو، زهره. (1396). «بررسی عوامل نرم مؤثر بر بهرهوری: تأثیر رهبری توانمندساز برانگیزش پیشرفت و انگیزش الهامبخش و ترغیب ذهنی». ایران: نشریۀ مدیریت بهرهوری. سال دهم. شمارۀ 40 صص 131-157.
<https://civilica.com/doc/1381641>.
قنبری، سیروس؛ عزیزی، احمد. (2020م). «رابطۀ اخلاقورزی با اهمال کاری تحصیلی و نگرش به تقلب». ایران: تدریسپژوهی. پیاپی 10. شمارۀ اول. 274-296. <https://journals.uok.ac.ir/article_62410.html>.
میرمحمدی، سیدمحمد؛ رجائی، هادی. (1393). «رابطۀ رهبری تحولآفرین و مسؤولیت اجتماعی سازمان». ایران: فصلنامۀ علمی - پژوهشی مطالعات مدیریت بهبود و تحول. 23 (74) 9-10. <https://dorl.net/dor/20.1001.1.22518037.1393.23.74.1.8>.
Afşar, S. T. (2011). Çalışma yaşam kalitesinin örgütsel bağlılık düzeyi üzerindeki etkisi: Devlet ve vakıf üniversitelerinde çalışan akademisyenler üzerine nicel bir araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Meyer, J. P., Stanley, L. J., & Parfyonova, N. M. (2012). Employee commitment in context: The nature and implication of commitment profiles. Journal of vocational behavior, 80(1), 1-16.
Odoardi, C., Battistelli, A., Montani, F., & Peiró, J. M. (2019). Affective commitment, participative leadership, and employee innovation: A multilevel investigation. Journal of Work and Organizational Psychology, 35(2), 103-113.
Ribeiro, N., Yücel, İ., & Gomes, D. (2018). How transformational leadership predicts employees’ affective commitment and performance. International Journal of Productivity and Performance Management.
Rüzgar, N., & Bedel, B. (2020). A Research on the Relationship Between Organizational Cynicism and Organizational Commitment: Textile Sector Example.
چاپ شده
ارجاع به مقاله
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2022 فصلنامۀ علمی - پژوهشی غالب
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 می باشد.